Terapeuta pedagogiczny

mgr Ilona Gilewska

Konsultacje dla Rodziców z Terapeutą Pedagogicznym są we wtorki od 13:00 - 13:30

Terapeuta pedagogiczny

Terapia pedagogiczna to jedna z form pracy z uczniem ze specyficznymi trudnościami, jest dostosowana do możliwości i potrzeb dziecka, które zostało poddane diagnozie w poradni psychologiczno-pedagogicznej. Dotyczy ona ćwiczeń rozwijających funkcje motoryczne jak

i poznawcze.

Etapy terapii pedagogicznej:

Budowanie motywacji dziecka do udziału w zajęciach oraz nawiązanie pozytywnych relacji miedzy uczniem a prowadzącym, organizacja ćwiczeń rozwijających funkcje percepcyjno-motoryczne

( percepcja wzrokowa i słuchowa, orientacja przestrzenna , sprawność manualna),

Mówiąc o terapii pedagogicznej, mamy na myśli działania korekcyjno-kompensacyjne. Tu nauczyciel podejmuje usprawnianie zaburzonych funkcji, a z drugiej strony wskazuje dziecku ćwiczenia i aktywności, których celem jest wspieranie umiejętności dobrze rozwiniętych po to, aby stały się wsparciem dla funkcji zaburzonych.

Im wczesnej podejmiemy działania w tym zakresie, tym większa szansa na to, że pomożemy dziecku uporać się z jego trudnościami. Pierwsze czynności diagnostyczne powinny się odbyć na etapie przedszkola. Dzięki rzetelnie prowadzonej terapii na terenie placówki oraz wspomaganie rozwoju dziecka w środowisku rodzinnym będą miały efektywne przełożenie na przygotowanie dziecka do podjęcia nauki w szkole.

Jakie dzieci powinny zostać objęte tą właśnie formą terapii:

-przejawiający nieharmonijny rozwój,

- przedszkolni i wczesnoszkolni,

- u których zdiagnozowano ryzyko dysleksji, 

-z trudnościami w zakresie koncentracji, 

-uwagi i pamięci,

- z zaburzeniami integracji sensorycznej, 

-ze specyficznymi trudnościami w nauce,

- mających obniżony poziom umiejętności grafomotorycznych i manualnych,

- przejawiających trudności w zakresie orientacji przestrzennej oraz koordynacji wzrokowo-ruchowo-słuchowej, 

-z opóźnionym rozwojem psychoruchowym, 

-z problemami dotyczącymi lateralizacji,

- z nadpobudliwością psychoruchową.

Ogólne zasady postępowania w terapii:

Stymulować rozwój umysłowy, emocjonalny, fizyczny i społecznych uczniów obciążonych deficytami i dysharmonią rozwojową.

Cele terapii są uzależnione od indywidualnych potrzeb i możliwości, muszą być zbliżone do zaleceń zwartych w diagnozie poradni psychologiczno-pedagogicznej. Terapia powinna być prowadzona systematycznie, należy stopniować trudności związane z opanowaniem różnych umiejętności, zajęcia powinny odbywać się indywidualnie, albo w małych grupach (od 2-5 osób).

Najpopularniejsze metody wykorzystywane w terapii:

-metoda malowania dziesięcioma palcami, 

-metoda rozwijającego W. Sherborne, 

-kinezjologia edukacyjna P. Dennisona,

- Metoda Dobrego Startu M. Bogdanowicz,

 -ekspresja ruchowa C. Orffa,

- gimnastyka rytmiczna,

- techniki relaksacyjne, 

-muzykoterapii,

Ważne jest również stworzenie na zajęciach odpowiedniej atmosfery (życzliwej i bezpiecznej), oraz regularne przekazywanie informacji o postępach dziecka jego opiekunom. Taka współpraca z rodzicami jest niezbędna. Nauczyciel powinien pokazać w jaki sposób rodzic ma współuczestniczyć w terapii i jak je wspierać (motywować, chwalić za poczynione postępy, wysiłek oraz pracę). Rodzic odpowiada również za to by dziecko systematycznie uczęszczało na zajęcia terapeutyczne i zawsze było na nie przygotowane.

mgr Anna Cagara
-oligofrenopedagog 

-surdopedagog

 -specjalista ds. edukacji i terapii osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu

 Oligofrenopedagog: to specjalista od pracy z dziećmi i młodzieżą w różnym stopniu niepełnosprawności intelektualnej i sprzężonej. Oligofrenopedagog to przede wszystkim osoba, która łączy specjalistyczną wiedzę z zakresu niepełnosprawności intelektualnej z wrażliwością, cierpliwością, empatią i powołaniem. 

Główne cele i zadania oligofrenopedagoga: 

1.      Wyznaczenie możliwości rozwojowych, ustalenie celów i zadań wychowawczych.

 2.      Ukierunkowanie procesu rewalidacji w zależności od stopnia upośledzenia umysłowego dziecka. 3.      Dobór odpowiednich metod i form pracy oraz środków dydaktyczno – wychowawczych. 

4.      Wsparcie autonomii i niezależności dziecka.

 5.      Dążenie do osiągnięcia maksymalnego, wszechstronnego rozwoju podopiecznego. 

6.      Praktyczne przygotowanie do funkcjonowania jednostkowego i społecznego. 

7.      Wsparcie dla rodziców w formie konsultacji i porad.

 Surdopedagog: to specjalista zajmujący się diagnozowaniem, uczeniem,  terapią oraz wspomaganiem rozwoju dzieci i młodzieży słabosłyszącej i niesłyszącej. Do jego zadań należy prowadzenie zajęć rewalidacyjnych o charakterze indywidualnym z dzieckiem słabosłyszącym lub niesłyszącym. Surdopedagog podejmuje także działania korekcyjne zmierzające do usuwania wad i zaburzeń mowy i jej doskonalenia. W planowaniu  programu terapii kieruje się on bieżącymi potrzebami i możliwościami dziecka. Wspiera rodzinę w procesie wdydaktycznym i wychowawczym. Do dwóch podstawowych zadań  surdopedagoga  należy:

 - przywracaniem sprawności słuchu na tyle, na ile to możliwe, 

- przywracanie sprawności psychicznej przez stymulowania rozwoju procesów poznawczych, mimo zaburzenia słyszenia, 

- stymulowanie pozostałych zmysłów,

- prowadzeniem treningu słuchowego, językowego i komunikacyjnego, 

-  poszerzanie zasobu rozumianych słów oraz stymulowanie  ekspresji mowy dziecka, która z powodu dysfunkcji słuchu jest zniekształcona.

 Oddziaływanie surdopedagogiczne ułatwia dziecku z niedosłuchem prawidłowe rozumienie znaczenia komunikatów werbalnych i awerbalnych kierowanych do niego i ich adekwatnym interpretowaniu.