Ciekawostki i porady

Drogi Rodzicu

Kodeks przedszkolaka

PRZEDSZKOLAK MA PRAWO :

  • Przebywać w warunkach zapewniających bezpieczeństwo
  • Uczestniczyć we wszystkich formach aktywności proponowanych przez przedszkole
  • Zdobywać wiedzę i umiejętności, badać i eksperymentować
  • Odnosić sukcesy
  • Do indywidualnego tempa rozwoju
  • Mieć i wyrażać swoje zdanie
  • Prosić o to, czego potrzebuje
  • Podejmować decyzje, zmieniać zdanie, popełniać błędy
  • Bawić się i wybierać towarzyszy zabaw
  • Do swojej prywatności i samotności
  • Do nienaruszalności cielesnej
  • Do snu i wypoczynku
  • Prosić o pomoc gdy jej potrzebuje
  • Znać swoje prawa i korzystać z nich

PRZEDSZKOLAK MA OBOWIĄZKI:

  • Przestrzegać zasad obowiązujących w grupie
  • Stosować zwroty grzecznościowe PROSZĘ, DZIĘKUJE, PRZEPRASZAM w stosunku do kolegów i osób dorosłych
  • Troszczyć się o zdrowie, bezpieczeństwo swoje i innych
  • Szanować uczucia innych
  • Odpowiednio korzystać ze sprzętu i zabawek
  • Znać zasady poruszania się po budynku
  • Bawić się zgodnie: Dzielić się zabawkami
  • Współdziałać ze wszystkimi
  • Pokojowo rozwiązywać konflikty
  • Panować nad swoimi emocjami
  • Szanować cudzą własność
  •  Respektować polecenia nauczyciela
  • Wywiązywać się z przydzielonych zadań
  • Nieść pomoc młodszym kolegom i rówieśnikom
  • Szanować godność i wolność drugiego człowieka
  • Troszczyć się o wspólne dobro i porządek w sali
  • Dbać o swój wygląd
  • Odnosić się z szacunkiem do nauczycieli

O wychowaniu dziecka słów kilka...

 

  Człowiek uczy się i jest wychowywany przez całe życie.

Efekty uczenia zależą od dopasowania tego procesu do możliwości umysłowych uczącego się

W wychowaniu wyróżnia się oddziaływania wychowawcze zamierzone – intencjonalne oraz niezamierzone – okazjonalne

We wczesnych okresach życia człowieka – dla dobra kształtującej się osobowości dziecka powinno dominować wychowanie zamierzone. Problem w tym, że w procesie wychowania nie ma ostrej granicy pomiędzy tym, co świadome i wyraźnie zamierzone, a tym, co realizuje się mimochodem, okazjonalnie.

Wiele upodobań i umiejętności kształtuje się w trakcie kontaktów społecznych, często bez wyraźnej intencji dorosłych wychowujących dziecko. Mają one często silny wpływ na kształtowanie się jego osobowości zarówno korzystny,  jak i niszczący. Istotne są więc proporcje i wzajemne relacje oraz siła zamierzonego i niezamierzonego oddziaływania wychowawczego. Problem w tym, że zależności te analizowane są post fatum, gdy dziecko zachowuje się źle i trzeba poradzić sobie z nadmiernymi trudnościami wychowawczymi. Jest to złożony problem, gdyż działania wychowawcze podejmowane przez różnych wychowawców mogą:

  • być w jawnej sprzeczności: mama uczy dziecko pewnych zachowań, ojciec to lekceważy i skłania do innego funkcjonowania;
  • dopełniać i uzupełniać się: nauczycielka w przedszkolu uczy dziecko tych czynności, o które nie zatroszczyli się rodzice i odwrotnie;
  • wzmacniać się: rodzice i nauczycielka w przedszkolu kształtują podobne zachowania, dziecko szybko orientuje się w oczekiwaniach i stara się je spełnić.

Z katastrofą wychowawczą mamy do czynienia wówczas, gdy dorośli kierują się sprzecznymi poglądami i uczą dziecko innych zachowań w podobnych sytuacjach. Następuje bowiem znoszenie się wpływów wychowawczych, a dziecko wybiera, czy opłaca się słuchać mamy, czy taty.

W sytuacji dopełniania i uzupełniania wpływów wychowawczych wszystko zależy od podatności dziecka na proces uczenia się organizowany przez dorosłych. Jeżeli dziecko potrafi opanować dane czynności stosunkowo szybko – po kilku powtórzeniach – można osiągnąć zamierzone efekty wychowawcze. Poważne kłopoty zaczynają się wówczas, gdy dziecko ma mniejszą podatność na proces uczenia się.

Ważne jest uzgodnienie celów i sposobów wychowania dzieci realizowanegow przedszkolu i w domach rodzinnych przedszkolaków.

Wychowując dzieci trzeba stosować wzmocnienia, czyli kary i nagrody.

Gdy dziecko zachowa się w określony sposób lub wykona jakąś czynność, a dorosły miną, gestem, słowem:

  • okaże zadowolenie – jest to nagroda: dziecko będzie skłonne powtarzać i doskonalić nagrodzone zachowania, bo skojarzyło je z miłymi emocjami;
  • wyrazi niezadowolenie – jest to kara zarazem informacja o konieczności zmiany zachowania; doznając przykrości, dziecko może np. zastygnąć w bezruchu, rozpłakać się lub zmienić swe zachowanie; w przyszłości będzie też unikało tego, co łączy się z nieprzyjemnymi doznaniami. 

Niektórzy lansują wychowanie bezstresowe. Dziecko nadmiernie chronione  nabywa mniej doświadczeń w zakresie radzenia sobie w sytuacjach trudnych.

Efekty wychowawcze zależą od korzystnego dla dziecka bilansu wzmocnień: im więcej nagród i mniej kar, tym lepiej

Niebywale ważne jest też umiejętne stosowanie wzmocnień:

  • jeżeli dorosłemu zależy na tym, aby dziecko opanowało daną czynność, ma okazać zadowolenie, dzieci lepiej uczą się pożądanych zachowań, gdy otuli się je przyjemnymi emocjami;
  • gdy dorosły chce skłonić dziecko do zmiany zachowania, ma wyraziście pokazać niezadowolenie, nazwać złe zachowanie i wskazać, jak dziecko ma je zmienić, okazywane niezadowolenie dotyczyć ma tego, co dziecko zrobiło, a nie osoby dziecka.

Dorośli muszą także zdawać sobie sprawę z tego, że dzieci chcą wykonać ich polecenia najlepiej, jak potrafią. To, że nie zawsze się udaje, wynika ze słabo jeszcze rozwiniętej zdolności przewidywania, co się może zdarzyć, a także z trudności rozeznania, co wolno, a czego nie wolno.

Ustalając relacje pomiędzy sobą a inną osobą, dzieci posługują się swoistym testowaniem. W ten sposób dowiadują się:

  • jak daleko sięga władza dorosłego, kiedy trzeba się mu podporządkować, a kiedy nie, jakie konsekwencje grożą mu, jeżeli przeciwstawi się woli dorosłego itp..;
  • czy można narzucić swoją wolę dorosłemu i co trzeba zrobić, aby dorosły zrealizował dziecięce zachcianki.

Takie testowanie jest dla dorosłych udręką, bo ma charakter próby sił. Dziecko nie ma jednak innego sposobu ustalenia granicy swych możliwości i poznania złożoności społecznego otoczenia. Wystawiając na próbę cierpliwość dorosłego, uczy się rozumieć, w jaki sposób ma respektować potrzeby innych ludzi i wymuszać realizowanie swych potrzeb.

Jak uczyć dziecko modlitwy?

Wielu wierzących i praktykujących rodziców, zastanawia się, kiedy ma sens nauka modlitwy w przypadku dzieci. Owszem, niedługich formułek są w stanie nauczyć się nawet niespełna dwuletnie dzieci, ale czy na pewno chodzi o to, by maluch, który dopiero uczy się mówić, ,,odklepywał” bezmyślnie słowa ku uciesze babci i księdza na kolędzie?
Oczywiście ważne jest, by uczyć dziecko, jak ważny jest Bóg i kim On jest w życiu ludzi, jak również pewnych dogmatów wiary, jednak powinno się to odbywać w sposób dla dziecka przystępny. Porównujmy Jego miłość do uczucia, jakie łączy rodziców z dziećmi, na przykładzie przyrody tłumaczmy zmyślność Bożego Stworzenia. Natomiast słowa modlitwy warto dziecko uczyć wtedy, gdy te podstawowe prawdy pozna i zrozumie. Z reguły jest to wiek przedszkolny, chociaż niektóre dzieci są na to gotowe dopiero, gdy uczą się abstrakcyjnego myślenia, tzn. w wieku sześciu czy siedmiu lat.
Najlepszą ,,nauką” pacierza jest codzienne, rodzinne odmawianie go razem z dzieckiem. Nieważne, że kilkumiesięczny bobas nic z tego nie rozumie. Nie karćmy też roczniaka, że przeszkadza nam podczas modlitwy. Starsze dziecko można już poprosić, by w tym czasie postarało się być spokojne. Nawet, jeśli jeszcze nie odmówi słów pacierza z nami, będzie on dla niego czymś naturalnym, jak obiad, czy mycie zębów wieczorem, tylko w wymiarze duchowym. Wszak nie od dziś wiadomo, że wiara to higiena duszy, porównanie wydaje się zatem słuszne!

Źródło: pacierz.pl

Jak pomóc swojemu dziecku łatwiej znieść okres adaptacyjny?

  • nie przedłużaj pożegnania w szatni;
  • nie zabieraj dziecka do domu kiedy płacze przy rozstaniu - jeśli zrobisz to choć raz, dziecko będzie wiedziało, że łzami można wiele wymusić;
  • nie obiecuj: Jeśli pójdziesz do przedszkola, to coś dostaniesz. Odbierając dziecko możesz dać mu maleńki prezent - niespodziankę, ale nie może to być forma przekupywania;
  • żegnaj i witaj dziecko zawsze z uśmiechem - to napawa optymizmem i daje poczucie bezpieczeństwa, że wszystko jest w porządku;
  • dobrze jest, gdy do przedszkola odprowadza raz mama, raz tata - rozstania bywają mniej bolesne;
  • w sprawach jedzenia nie decyduj za dziecko: Proszę nie dawać mojemu dziecku zupy mlecznej (itp.), bo nie lubi. Jeżeli nie ma żadnych przeciwwskazań lekarskich dotyczących danej potrawy, spróbuj zachęcić do jej zjadania. Dzieci często zapominają, że nie lubią czegoś i zjadają wszystko;
  • wszystkie wątpliwości związane z przystosowaniem dziecka wyjaśniaj z nauczycielem danej grupy. Pytaj nie tylko: Czy moje dziecko wszystko zjadło, ale także czy nawiązuje kontakt z rówieśnikami, czy radzi sobie z różnymi poleceniami, czy nie sprawia kłopotów wychowawczych.

Jak motywować dziecko do nauki angielskiego?

W motywowaniu malucha do nauki języka angielskiego pomaga aktywność i zainteresowanie ze strony rodzica. Jeśli nauka polega na odsłuchaniu piosenki z płyty, wypełnieniu kolorowanki czy wykonaniu rysunku, należy dopilnować, by maluch to zrobił. Takie zadania są integralną częścią nauki i warunkiem jej skuteczności. Kilkulatek może słuchać płyty w czasie jazdy autem, po skończonej zabawie czy przed spaniem. Nie można jednak traktować tych zadań jako nudnego obowiązku, lecz jako frajdę. Powiedz dziecku, że chętnie z nim posłuchasz płyty i poproś, by ci pokazało, co robi na zajęciach przy melodii danej piosenki.
Jeśli zapytasz małe dziecko, czego się uczy na języku angielskim, zwykle nie umie odpowiedzieć. Nie oznacza to, że zajęcia nic mu nie dają. Jeśli maluch nie śpiewa po angielsku, nie recytuje wierszyków, nie powtarza słówek, nie martw się. Wiedza jest zakodowana w główce i z czasem zaprocentuje. Niektóre przedszkolaki potrzebują więcej czasu, by zacząć samemu mówić pojedyncze angielskie słowa. Gdy już dziecko zacznie mówić, pamiętaj, by nie wytykać błędów. To może tylko zniechęcić malca do nauki. Jeśli dziecko polubi pierwsze językowe lekcje, ma szansę zaprzyjaźnić się z angielskim na całe życie. Ważne, by nie robić przerw w nauce angielskiego. Podtrzymywanie nabytych umiejętności malca w dalszych latach edukacji pozwala w pełni wykorzystać zdobytą w przedszkolu wiedzę.


Aktualności

Sportowy Dzień Dziecka
W naszym przedszkolu, z okazji Dnia Dziecka odbył się 12 czerwca Dzień Sportu. Wydarzenie to było nie tylko okazją do zabawy, ale również promowania aktywnego trybu życia [...]

2024-06-12

Więcej
Hokus- Pokus z papugą.
W przedszkolu 5 czerwca gościliśmy największą papugę świata Arona wraz z pirackim opiekunem.Dzieci z wielkim zainteresowaniem przy dźwiękach muzyki oglądały pokaz iluzji wraz z pirackimi sztuczkami oraz uczestniczyli we wspólnej zabawie [...]

2024-06-05

Więcej
Wycieczka Oceanika
Wycieczka do Kompleksu Świętokrzyska Polana - Oceanika odbyła się 4 czerwca 2024r..Wśród  atrakcji były: - Oceanika, - warsztaty plastyczne, - zwiedzanie wystawy "Świat owadów" i wiele fajnej zabawy [...]

2024-06-04

Więcej